ทางเดินที่เห็น ตัดผ่านหน้าอาคารห้องสมุด
นำขึ้นสู่เขตเนินที่ราบช่วงกลาง และช่วงบน ของพื้นที่
โดยทางตรงมุ่งขึ้นสู่ช่วงบนได้โดยตรง ทางแยกซ้ายมือ
เป็นที่พื้นที่จอดรถ และมีถนน และบันไดไปยังช่วงกลางและช่วงบนได้
บ้านสองหลังนี้เป็นของชาวบ้านอยู่นอกเขตทีปภาวันธรรมสถาน
ที่ราบด้านหน้าเป็นที่จอดรถ
พื้นที่จะค่อยๆ ลาดชันขึ้นไปตามลำดับ การเดินช้าๆ ไม่รีบเร่ง จะเป็นการฝึกสติ
และไม่เหนื่อยแรงจนเกินไป ใส่ใจกับก้าวเดินแต่ละก้าว ที่กำลังย่างไป หรือลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ที่กำลังปรากฏอย่างชัดเจน
เดินตามเส้นทางดังกล่าวมาเรื่อยๆ จะพบทางขึ้นเรือนพักอาคันตุกะอยู่ด้านซ้ายมือ
ซึ่งเขตนี้ถือเป็นที่ราบช่วงกลางของพื้นที่ทีปภาวันธรรมสถาน
ความลาดเอียงของพื้นที่ สร้างทั้งเอกลักษณ์ให้กับสิ่งปลูกสร้าง
และความยากลำบากในการก่อสร้าง
ทิวทัศน์ จากมุมมองระเีบียงด้านหน้า
มุมมองเดียวกัน ในสภาพของเวลาที่แตกต่าง
สะท้อนให้เห็น ความไม่แน่นอน ของสิ่งทั้งหลายในโลก ที่ถูกปรุงแต่งด้วยเหตุปัจจัย
หรือเงื่อนไขอย่างหนึ่งอย่างใด อยู่เสมอ
ภาพทิวทัศน์มองจากระเบียงเดียวกัน แต่ต่างทิศทาง
เรือนหรือกุฏิรับรองอีกหนึ่งหลังที่อยู่เยื้องๆ กัน
ทางขึ้นสู่เรือนรับรองอาัคันตุกะหลังที่สอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น